Το Μάιο του 2021 το ίδιο έργο είχε κοπεί από τη Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΔΙΠΑ) του υπουργείου Περιβάλλοντος «για τρεις λόγους: Επειδή κατατέθηκαν πολλές αρνητικές γνωμοδοτήσεις, βάσει των οποίων η μελέτη ειδικής οικολογικής αξιολόγησης παρουσιάζει κρίσιμες ελλείψεις. Επειδή η μελέτη “δεν συσχετίζεται με την κατάσταση διατήρησης των οικοτόπων και ειδών ούτε λαμβάνει υπόψη τα κρίσιμα ενδιαιτήματα των ειδών χαρακτηρισμού των ζωνών ειδικής προστασίας και της μεταναστευτικής ορνιθοπανίδας”. Τρίτον, επειδή η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου δεν κατάφερε να αποδείξει ότι το έργο δεν θα έχει σημαντικές επιπτώσεις».

Τον Ιούνιο όμως του 2022 η ΡΑΕ ανανέωσε την άδεια της εταιρείας «Κυκλαδικά Μελτέμια» για το έργο, οπότε εναντίον της άδειας αυτής προσέφυγε στο ΣτΕ η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.

Όπως διαβάζουμε στο άρθρο, «το σκεπτικό του ΣτΕ δεν βασίζεται στην απουσία περιβαλλοντικής αδειοδότησης, αλλά σε άλλες πλημμέλειες του εν λόγω (προτεινόμενου) έργου. Όπως αναφέρει η απόφαση, βασικός κανόνας για τη χορήγηση άδειας παραγωγού από τη ΡΑΕ είναι να μην ξεπερνιέται η φέρουσα ικανότητα της περιοχής όπου θα εγκατασταθεί το αιολικό πάρκο. Το ΣτΕ επισημαίνει ότι “ο πρόεδρος της ΡΑΕ όφειλε να είχε εξετάσει αν οι νήσοι στις οποίες επρόκειτο να εγκατασταθούν οι αιολικοί σταθμοί ήταν κατοικημένες ή ακατοίκητες, ώστε να εφαρμόσει αναλόγως, είτε το πλέον περιοριστικό κριτήριο της υπέρβασης της πυκνότητας ανά δήμο, το οποίο ισχύει για τις κατοικημένες νήσους είτε το διευρυμένο κριτήριο της βιωσιμότητας, το οποίο ισχύει για τις ακατοίκητες νησίδες. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση το εν λόγω κριτήριο δεν εφαρμόστηκε παντάπασι”».

 Και μια σπουδαία αντιτουρκική, ρωσόφιλη «ουρά» στην υπόθεση

Επίσης το ΣτΕ σημειώνει ότι «στην τελευταία απογραφή κάποιες από αυτές τις νησίδες (λ.χ. Κίναρος, Λέβιθα, Σύρνα) είναι απογεγραμμένες ως κατοικημένες “και εσφαλμένα θεωρήθηκαν ακατοίκητες”».

Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Με την απόφαση του ΣτΕ όχι μόνο θάβεται οριστικά το έργο των ανεμογεννητριών, αλλά και χαρακτηρίζονται οι νησίδες αυτές κατοικημένες, που σημαίνει ότι, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, δικαιούνται ΑΟΖ! Αυτό δεν το κάνουν γιατί τους λείπει ΑΟΖ, αλλά γιατί ψάχνουν να βρουν τρόπο  να συγκρουστούν παραπέρα με την Τουρκία. Αλλά κι αυτό όχι τόσο για να αποδυναμώσουν την Τουρκία, όσο για να βοηθήσουν τη Ρωσία υπονομεύοντας καίρια την ευρωπαϊκή άμυνα απέναντί της. Γι’ αυτή την άμυνα η Τουρκία είναι ζωτικής σημασίας και ως φύλακας των στενών του Βοσπόρου και ως μια σημαντική βιομηχανική και στρατιωτική δύναμη.

Όσο για το αν πράγματι οι νησίδες αυτές μπορούν να θεωρηθούν κατοικημένες, αρκεί να αναφέρουμε ως παράδειγμα ότι η Κίναρος, ας πούμε, έχει μία και μοναδική κάτοικο, την Ειρήνη Κατσοτούρχη... Στην απογραφή του 2011 τα νησάκια Κίναρος και Λέβιθα είχαν χαρακτηριστεί ακατοίκητα, ενώ στην απογραφή του 2021 το «λάθος» διορθώθηκε, αφού άλλωστε στα Λέβιθα, για παράδειγμα, «κατοικεί» και ο Ελληνικός Στρατός (κάτι, βέβαια, που με βάση το Διεθνές Δίκαιο δεν δίνει το δικαίωμα σε μια χώρα να θεωρήσει ένα τέτοιο νησί κατοικημένο και να διεκδικήσει παραπάνω ΑΟΖ απ’ όση του ανήκει -βλ. την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τη νήσο των Όφεων στην Ουκρανία).